Na de Pukkelpopramp en een stressvolle periode in de privé-sfeer kwam het optreden van The Rapture gisteravond in Antwerpen als geroepen. Omdat het alweer té lang geleden was dat ik de band live aan het werk mocht zien én omdat ze samen met !!! en Radio 4 als geen ander in staat zijn gebleken de voeten van ondergetekende in beweging te krijgen. Explosieve dance-punk met een sterk staaltje koebel-extravaganza… meer hoeft het niet te zijn.

Jammer alleen dat de beluistering van het fonkelnieuwe album ‘In The Grace Of Your Love’ geen onverdeeld genoegen was. Veel pop, te veel zwak songmateriaal, geen eenheid, een band die op zoek naar een nieuwe richting flirt met electronica, polka, indie en pop. Maar allez, live had de band me nimmer teleurgesteld en knalden de nummers van de disco-geörienteerde voorganger ‘Pieces of the People We Love’ net zo vet en onweerstaanbaar uit de PA als de rauwomrande floorfillers van het succesalbum ‘Echoes’. Geen reden tot paniek derhalve.

De zoektocht die op  ‘In The Grace Of Your Love’ mijn inziens te weinig concreets opleverde, bleek ook in de bloedhete en goed gevulde Trix zijn stempel te drukken. De zes tracks van het album haalden bijna allemaal de swing en de vaart uit het optreden. Met uitzondering van de prettige single ‘How Deep Is Your Love’ bleef The Rapture op die momenten vooral steken in goede bedoelingen waardoor het optreden uiteindelijk als en nachtkaars doofde. En dat terwijl het viertal rondom blikvanger Luke Jenner de zaal halverwege de show in vuur en vlam had gezet met een bescheiden doch onweerstaanbare bloemlezing uit de voorgaande albums met het supertrio ‘Whoo! Alright, Yeah… Uh Huh’, ‘House Of Jeaulous Lovers’ en ‘Echoes’ als onbetwiste hoogtepunten. Een half uur lang klonk The Rapture weer als het punkfunkfbeest van weleer, maar de gebruikelijke genadeklap bleef deze keer jammerlijk uit. Evenals gehoopte genreklassiekers als ‘I Need Your Love’ of ‘Sister Saviour’. Het had zo mooi kunnen zijn.

Ondanks dat The Rapture de verwachtingen dit maal dus niet helemaal wist in te lossen, toonde het wél lef door niet voor de gemakkelijkste weg te kiezen. Dat siert de band, ook al wist ze er in Trix lang niet iedereen mee te boeien. Bovendien, beter een half uur helemaal los gaan op de (naar mijn bescheiden mening) misschien wel beste dansmuziek ever, dan niet los gaan. Check this out! I rest my case… (31-8-2011)

Meer Rapture in Trix bij De Morgen. Setlist hierrr.