Albums 2019

“It draws from a bottomless well of piss and vinegar, but counterbalances those urges with irreverence and grace.” (Pitchfork)

“A burst of destructive, blurry, creativity.” (NME)

“Bare-wire nocturnal balladry of limitless emotional beauty.” (Mojo)

Kan ik hier nog iets aan toevoegen, behalve dat voor mij al heel snel duidelijk was dat Pursuit Of Momentary Happiness van Yak mij al vanaf februari zoveel luisterplezier schonk dat hij uiteindelijk wel bovenaan deze lijst moest eindigen? Hoe dat klinkt? Indiestyle omschreef de plaat als “kolkende garagerock, aangedreven door jazzfluiten en donderende riffs.” Dat dus. En meer. Veel meer.

Yak bestaat inmiddels niet meer, maar deze plaat is voor altijd.

Lees verder

Live 2019

“Je moet er niet te lang over nadenken en alles gewoon maar door je heen laten stromen.” Aldus Robert Van Gijssel op 19 juni in de Volkskrant, naar aanleiding van het optreden van Tool in de Ziggo Dome, de avond daarvoor. En daarom wil ik er hier ook niet te veel woorden aan spenderen. Hooguit deze bondige samenvatting van dezelfde auteur: “Een spektakel met de slagkracht van een ontploffende atoombom aan de horizon.” Kortom: mijn concert van het jaar werd gegeven door Maynard James Keenan, Danny Carey, Adam Jones en Justin Chancellor tijdens een onvergetelijke avond in Amsterdam.

Check hieronder de volledige lijst. Reviews van de overige shows vind je deels elders op dit weblog.

Lees verder

Abums 2018

170368

Ik wilde even wachten tot nieuwjaarsdag maar hij was al klaar dus waarom niet?  En de komende dagen zal er waarschijnlijk niets verschijnen dat me zoveel luisterplezier schonk als onderstaande tien albums. Mijn eindejaarslijst dus. Zoals altijd níet goedgekeurd door de ‘muziekpolitie’ (Janelle Monáe? WTF?!) en dat wil ik graag zo houden. Opvallend: voor het eerst sinds 1996 (Transpunk) weer een regionale band in de eindlijst. Oh ja, en Blur op een gedeelde derde plaats 😉

Op naar 2019. Ik wens jullie vanaf deze plek alvast een goeie roetsj! Lees verder

Live 2018

ANP131217057-1

Kerstavond. Een mooi moment voor mijn eerste jaarlijstje. Traditioneel is dat de live lijst. Welke concerten bezorgden me de meeste vreugde, welke shows maakten de diepste indruk en welke live-herinneringen koester ik het meest. Om onduidelijke redenen bezocht ik het afgelopen jaar veel minder shows dan voorheen. Maar nog altijd genoeg om een top tien en een hele reeks runners up te noteren. Met een oppermachtige en onomstreden nummer 1. Lees verder

Live 2017

17596450_684535848338195_4717789431673651200_n

Daar gaan we weer. Kersttijd, lijstjestijd. Traditioneel beginnend met de tien live shows die op mij de meeste indruk maakten. En dan moeten er steevast moeilijke keuzes worden gemaakt. Dus, sorry Soulwax, Mystery Lights en Gruppo Di Pawlowski. Jullie waren ge-wel-dig maar onderstaande tien (klik op de link voor review en foto’s) zijn me net iets meer bijgebleven. Met de opmerking dat de nummers een en twee er met kop en schouders bovenuit staken waarbij Yes wint na een fotofinish. Oh, zei ik Yes? Ach, what the fuck… als er één band is die deze naam verdient is het dit supertrio. Yes, Yes, driewerf Yes voor Jon Anderson, Trevor Rabin en Rick Wakeman. Lees verder

Albums 2016

david-bowie-blackstar-vinyl-900x556

Negen albums en een monument. Dat is waaruit mijn jaarlijst bestaat. Een zwarte monoliet omringd door spannende, rusteloze, intrigerende en cryptische songs. Als voorbode van hetgeen twee dagen na de release zou gebeuren. De impact was op het moment van verschijnen al enorm, maar voor we de plaat konden doorgronden werd het van de ene op de andere dag een compleet nieuw kunstwerk. Nóg intenser, nóg emotioneler maar ook nóg veel mooier. Voor mij werd 2016 aldus, ook op muzikaal gebied, het jaar van David Bowie. Black Star. Voor altijd.

1. Black Star – David Bowie

2. Post Pop Depression – Iggy Pop

3. Distance Inbetween – The Coral

4. Adore Life – Savages

5. Monolith Of Phobos – The Claypool Lennon Delirium

6. Truck – Jett Rebel

7. Night Thoughts – Suede

8. Prog Noir – Stick Men

9. Alas Salvation – Yak

10. IV – Badbadnotgood

Live 2016

26668323720_510af7701d_z

Boh. Wat was 2016 een waanzinnig concertjaar. Onmogelijk te vatten in een top 10. Omdat veel van deze shows in een doorsnee jaargang fier op de eerste plek zouden zijn beland doe ik bovendien menige band, die daar nu dus niet staat, tekort. Maar goed, zie hier de tien meest overdonderende, memorabele, imposante en amusante shows die ik dit jaar mocht bijwonen. Met een heel bijzondere winnaar. Juist in dit zwart omrande jaar. Omdat uitgerekend híj er nog is. In grootse vorm bovendien. Zoals op 10 mei jl. in de Heineken Music Hall in Amsterdam. In de rug gedekt door een Arctic Monkey en een stel Queens Of The Stone Age, partying like it’s 1977. “De eeuwige jeugd bestaat. Zolang Iggy er is, is er hoop.” Foto: 3FM

1. Iggy Pop – HMH, Amsterdam

2. King Crimson – Schouwburg, Antwerpen

3. The Coral – Luxor, Keulen

4. Savages – Luxor, Keulen

5. The Last Shadow Puppets – Ewerk, Keulen

6. Puscifer – Pinkpop, Landgraaf

7. Jett Rebel – Limburgzaal, Heerlen

8. Suede – Paradiso, Amsterdam

9. Die Nerven – Nieuwe Nor, Heerlen

10. Public Image Ltd. – Sinner’s Day, Hasselt

Jaarlijst: Albums 2015

Viet_Cong_self_titled_album_cover

Het was weer een rijk muziekjaar. De langverwachte en verrassend goed geslaagde comeback van Blur, leden van The Coral en The Zutons die ineens de handen ineensloegen als The Serpent Power en zowaar een Nederlandse act die geregeld door de Head Music HQ schalde. En uiteraard het duistere debuut van het Canadese post-punk kwartet Viet Cong. “Full-on brilliant all the way through.” (The Quietus) “Frenzied, sharp-turn transitions make this band feel so vital, so alive and so different.” (Exclaim) “Unbridled passion, creativity, and possibilities.” (Pitchfork) “Anguish never sounded so satisfying.” (The Guardian) “Overweldigend, grillig, eigengereid.” (Kicking The Habit) “Ga er maar even goed voor zitten.” (Oor) “Het is deze kerels menens.” (de Morgen) “Album van het jaar!” (Head Music)

1. Viet Cong – Viet Cong
2. Blur – The Magic Whip
3. Serpent Power – Serpent Power
4. Thee Oh Sees – Mutilator Defeated At Last
5. Föllakzoid – III
6. TaxiWars – TaxiWars
7. Zun Zun Egui – Shackles Gift
8. Kovacs – Shades Of Black
9. Richard Hawley – Hollow Meadows
10. Gaz Coombes – Matador

Jaarlijst: Live 2015

ny-times-2014

Lijstjeshaters gelieve snel weg te klikken want het is weer zover. Lijstjestijd. De beste dit en de beste dat van het jaar. Vooral populair in muziekkringen. En ik mag daar graag mijn steentje aan bijdragen.
Te beginnen met mijn concertjaarlijst. De tien beste concerten van 2015 op een rij (inclusief review na de klik). Met een winnaar die je al drie maanden zag aankomen. “Perfect. Geniaal zelfs. Maar dat hadden we eerlijk gezegd allemaal wel verwacht want voor minder komt de scharlaken koning zijn hof niet uit.” King Crimson kwam schijnbaar uit het niets en overtrof alles dat ik de afgelopen jaren zag en hoorde.
Verder was het dringen voor plek twee omdat zowel Macca, Stick Men als Viet Cong daar alle drie aanspraak op maakten. Het bewijs dat 2015 voor ondergetekende een uitstekend concertjaar was. Op naar het volgende!

1. King Crimson – Vredenburg, Utrecht
2. Paul McCartney – Ziggo Dome, Amsterdam
3. Stick Men – Spirit Of 66, Verviers
4. Viet Cong – Blue Shell, Keulen
5. Banned From Utopia – Effenaar, Eindhoven
6. Ride – Pukkelpop, Hasselt
7. Monomyth – Oefenbunker, Landgraaf
8. Off! – Best Kept Secret, Hilvarenbeek
9. Fish – Bospop, Weert
10. Snarky Puppy – Limburgzaal, Heerlen