Hoera! The Last Shadow Puppets zijn terug. In 2008 gestart als (eenmalig) project van twee Britse snotapen met een forse dosis lef maar nu, acht jaar later, een vehikel van twee gelauwerde rocksterren met een minstens zo grote dosis zelfvertrouwen. En dat is te merken. Aan het nieuwe album, dat minder in balans is dan het debuut, en aan het optreden afgelopen maandag in Keulen.

In 2008 was Miles Kane nog vrij onbekend buiten de UK terwijl Alex Turner’s jonge snuitje amper boven het maaiveld uitpiepte. Samen versmolten ze op verrassende wijze tot The Last Shadow Puppets, leverden ze een wereldplaat af en maakten ze het live ook allemaal waar, zoals in oktober van dat jaar in het Koninklijk Circus in Brussel (review). Braaf in kostuum naast elkaar met achter zich een stevige rockband en een groot orkest. Het recente album ‘Everything You’ve Came To Expect’ laat zich beluisteren als een verzameling songs van Kane én een verzameling songs van Turner. De som is niet meer groter dan de delen. Logisch ook want Kane brak groots door als solo-artiest en Turner speelt met Arctic Monkeys tegenwoordig in de Champions League van de rockwereld.

Ook op het podium zien we geen eenheid meer. Eerder tegenpolen. Kane als de archetypische Merseyside lad met snerende stem en punky uitspattingen, Turner croonend en poserend als de kleinzoon van Elvis Presley. Kronkelend en dansend over het podium, flirtend met de gillende meisjes op de voorste rij en ruimschoots de tijd nemend om zijn haar te kammen en zijn strakke achterwerk richting zaal te draaien. Met alle voor de hand liggende bakvistaferelen van dien.

Maar het werkt. Op een of andere manier is The Last Shadow Puppets wel degelijk in balans. Ook vallen de nummers van het laatste album tussen die van het acht jaar oude ‘The Age Of The Understatement’ prima op hun plaats. Turner mag dan qua performance op het randje van camp balanceren, hij blijft een geweldige zanger, gitarist én songschrijver. Tel daar nog wat Freddie Mercury-achtige podiumkwaliteiten bij op en je ziet één van de grootste frontmannen van deze generatie.

Muzikaal zit het ook méér dan goed. Naast de klassieke gitaar, bas, orgel, drums-bezetting zorgt een strijkkwartet (bestaande uit mooie dames in spannende pakjes) voor het barokke sfeertje dat de Last Shadow Puppets-sound zo kenmerkt. De eigen songs kunnen op deze manier zo perfect mogelijk worden vertolkt waar de spannende covers van een verrassend arrangement worden voorzien. Covers (‘This Is Your Life’ van Glaxo Babies en ‘Totally Wired’ van The Fall) die de postpunk-invloed van Turner’s en Kane’s andere muzikale activiteiten vertegenwoordigen. Met name de laatste legt daarbij een venijn aan de dag dat menige punkrocker zal verblijden.

Niet dat er daarvan veel in de zaal staan overigens, want zanger/gitarist Oliver Henry Burslem van voorprogramma Yak sprak eerder die avond een bezoeker aan die zich met de vingers in de oren geen raad wist met de snoeiharde bak garage-, punk- en krautrock die dat drietal op het nietsvermoedende publiek losliet. Tot grote vreugde van ondergetekende overigens, want Yak staat sinds haar show op Best Kept Secret vorig jaar hoog op zijn favorietenlijst. Een status die in Keulen wordt bevestigd, alleen al vanwege een loodzware vuige uitvoering van de King Crimson klassieker ’21st Century Schizoid Man’.

En dus keerde ik met een grote grijns op mijn gezicht huiswaarts. Twee topshows van twee topbands. Een topzaal in een topstad. Everyting we’ve came to expect, and more. Much more…

The Last Shadow Puppets en Yak speelden maandag 27 juni jl. in E-Werk, Keulen. Foto: Christian Hedel/Instagram.