Een jaar geleden resideerde het herrezen King Crimson twee dagen in Utrecht. De show waar ik bij mocht zijn overtrof alle torenhoge verwachtingen. Het was nagenoeg perfect: “Geniaal zelfs. Maar dat hadden we eerlijk gezegd allemaal wel verwacht want voor minder komt de scharlaken koning zijn hof niet uit.” En: “King Crimson excelleert waar de hogere conservatoriumkunst, rockmuziek en muzikale anarchie elkaar treffen.” Het verslag van destijds staat hier.

Amper dertien maanden later is Antwerpen aan de beurt. Met een gepimpte setlist en een nieuwe drummer. Bill Rieflin is vervangen door Jeremy Stacey, en dat blijkt zeker geen verslechtering. Maar er zijn meer verschillen. Door het vele touren (de huidige incarnatie is alweer twee jaar on the road) klinkt het allemaal hechter en meer gebalanceerd, met name het samenspel en de interactie tussen de drie drummers. Jakko Jakszy zing nog beter dan ie al deed en is inmiddels in staat om zijn voorgangers Greg Lake en John Wetton te doen vergeten.

Ook de setlist werd onder handen genomen. En hoewel dat altijd een punt van discussie zal blijven, pakte ook dat wat mij betreft positief uit. Vooral de songs van het vaak wat onderbelichte album Lizard uit 1970 en (de grootste verrassing) een zinderende uitvoering van Indiscipline (1981) bleken een verrukkelijke aanvulling. Tel daar het buitenaards goede (en loeiharde) zaalgeluid bij op en concludeer dat King Crimson het onmogelijke heeft gepresteerd door een Antwerpen een in alle opzichten nóg betere en nóg indrukwekkendere show neer te zetten dan vorig jaar in Utrecht.

Het geesteskind van Robert Fripp weet zich keer op keer te vernieuwen en blijft relevant door in haar kolkende en overdonderende mix van progrock, jazz, klassiek, metal en industrial het experiment niet te schuwen en de grenzen van het haalbare op te rekken. De huidige bloedvorm waarin de band na bijna vijftig jaar nog steeds steekt is wonderbaarlijk. Ongelofelijk eigenlijk. Maar ik heb het zelf gehoord en gezien. Ik was erbij. DAMN ik was erbij! En damn ja, ik zit nog steeds op die scharlakenrode wolk. En dat zal waarschijnlijk nog wel even duren…

King Crimson speelde op 3 november jl. in de Stadsschouwburg in Antwerpen in de volgende bezetting: Robert Fripp (Gitaar, Keyboards), Tony Levin (Bas, Chapman Stick), Mel Collins (Saxofoon, dwarsfluit, clarinet), Jakko Jakszyk (Gitaar, Zang), Pat Mastelotto (Drums, Percussie), Gavin Harrison (Drums, Percussie), Jeremy Stacey (Drums, Keyboards).

Setlist: Larks’ Tongues in Aspic Part One, Pictures of a City, VROOOM, Lizard
(‘The Battle of Glass Tears – Part I: Dawn Song’), Cirkus, Hell Hounds of Krim, Peace: An End, Radical Action (To Unseat the Hold of Monkey Mind), Meltdown, Epitaph, Easy Money, Radical Action II, Level Five, Indiscipline, The ConstruKction of Light, The Court of the Crimson King, The Letters, Red, A Scarcity of Miracles, The Talking Drum, Larks’ Tongues in Aspic Part Two, Starless, Banshee Legs Bell Hassle, 21st Century Schizoid Man

De zwart-wit foto’s zijn van Tony Levin, check zijn website tonylevin.com voor meer King Crimson achter de schermen in Antwerpen.