Pestilence

25 Jaar geleden was ik erbij toen ze in Unitas in Brunssum werden uitgejoeld. Omdat het conservatieve deel van de headbangers de experimenteerdrift van deze internationaal vermaarde Death Metal gigant uit Enschede niet pruimde. Onder leiding van frontman Patrick Mameli klonk er in die tijd namelijk steeds meer jazz en prog door al dan niet met hulp van gitaarsynths. Dat laatste werd nogal eens als blasfemie gezien.

In 2018 hangt de vlag er gelukkig heel anders bij. Pestilence is inmiddels alom bejubeld als grensverleggend en bleek haar tijd ver vooruit. De Oefenbunker is voor de gelegenheid dan ook uitverkocht en gevuld met zowel oude metalheads als opvallend veel jong volk. Die laatste krijgen met een in chronologische volgorde gespeelde selectie uit de eerste vier albums een stevige geschiedenisles. Van het debuut Malleus Maleficarum uit 1988 tot en met het baanbrekende Spheres uit 1993. De uitvoering is overrompelend, onverminderd strak en de tempowisselingen zijn nog altijd adembenemend. Alleen worden ze deze keer wél met gejuich ontvangen.

Gezien: Pestilence, Rebaelliun en Distillator in Oefenbunker, Landgraaf (2 februari 2018), Foto’s: René Bradwolff.