“We’re not going to pláy the music, we’re going to líve the music and enjóy the music.” Napoleon Murphy Brock liet er geen onduidelijkheid over bestaan dat zijn Grandmothers Of Invention niet de zoveelste Frank Zappa coverband is. Dat het niet enkel bij woorden bleef werd in de daaropvolgende twee uur duidelijk.

Omdat bassist Tom Fowler wegens ziekte afhaakte, bleef het aantal Zappa alumni in Heerlen beperkt tot twee. Zanger/saxofonist/fluitist Napoleon Murphy Brock en toetsenist/zanger Don Preston. De laatste speelde een sleutelrol binnen de eerste twee Mothers Of Invention-incarnaties, Brock was de blikvanger van de laatste versie. Samen met bassist Dave Johnsen, gitarist Mike Miller en drummer/zanger/Captain Beefheart-imitator Chris Garcia zorgden Preston en Brock voor een intens, virtuoos en humoristisch avondje Zappa. Geheel in stijl van de wijlen grootmeester zelf en met het grootst mogelijke spelplezier en respect voor “the host of this evening”.

De huidige tour staat in het teken van het legendarische live-album ‘Roxy & Elsewhere’ waarvan alle songs behoudens ‘Be Bop Tango’ passeerden. Maar er was meer: het van ‘Bongo Fury’ afkomstige ‘Debra Kadabra’ en ‘Carolina Hardcore Ecstasy’, een oorstrelend ‘Burnt Weeny Sandwich’ blokje met ‘Holiday In Berlin’, ‘Aybe Sea’ en ‘Little House I Used To Live In’, ‘Peaches En Regalia’, ‘I’m The Slime’, ‘Sofa’ en meer uit de vruchtbare periode 1969-1975.

Veel jazzrock derhalve, fabuleuze sax-solo’s, voldoende soul en uitmuntend gitaarwerk van Miller die zijn sporen al ruimschoots verdiende bij Chick Corea en in de Limburgzaal dermate overtuigde alsof hij er altijd al bij was. En veel lol natuurlijk. Brock bewees dansend en grollend nog steeds dezelfde hyperactieve frontman als destijds te zijn en opvallend genoeg nog net zo goed bij stem. De inmiddels 80-jarige Preston ontpopte zich tussen zijn swingende jazzy toetsenpartijen en nostalgische anekdotes door als een volleerd goochelaar en speelde een duizelingwekkende solo op zijn iPhone. Maar spielerei of niet, ondertussen werd er schijnbaar achteloos gemusiceerd op een adembenemend hoog niveau. Dichter bij het origineel kun je in 2012 niet komen.

Twee jaar geleden in de Bosuil te Weert wisten de Grandmothers mij al zwaar te overtuigen maar in Heerlen was het dankzij een nóg betere gitarist en bassist een forse klasse beter. Toen vreesde ik dat het gezien de leeftijd van de hoofdrolspelers wel eens de laatste keer zou kunnen zijn, nu probeerden de heren zelf alle twijfel daaromtrent weg te nemen. “Next year we’ll be back to play the ‘One Size Fits All’ album, the year after that we’ll be back with ‘Over-Nite Sensation’.” Maar tegen die tijd hebben ze volgens eigen zeggen wel wat hulp nodig. Geen muzikale maar in de vorm van een paar “fine young ladies to perform ‘Dinah-Moe Humm‘.” Sommige dingen veranderen nooit in het Zappa-universum.

Foto: René Bradwolff

Meer Grandmothers-foto’s vind je op de Afgrond.