In 1992 werd Suede op basis van haar debuutsingle ‘The Drowners’ door Melody Maker uitgeroepen tot best new band in Britain. Melody Maker bestaat al jaren niet meer maar Suede is still going strong en liet zaterdag in Amsterdam horen en zien hoe een reünie meer kan zijn dan schaamteloos graaien en teren op oude roem. Foto: Simon Q
Toen de Britse glamrockers van Suede in 2010, zeven jaar na de split, reüneerden voor een (eenmalig) benefietconcert in de Londense Royal Albert Hall, kon niemand vermoeden dat het vuur dusdanig zou oplaaien dat de band drie jaar later in Amsterdam haar derde succesvolle tour sindsdien zou afsluiten. Met een spectaculair goede show, een uitstekend comeback album op zak en vitaler dan ooit.
Anderson is een van de weinige zangers die naarmate hij ouder wordt beter gaat zingen. Bovendien was hij nimmer het podiumbeest dat hij tegenwoordig is. Een positief gevolg van de onstuimige clubtours die hij als solo-artiest maakte en die hem terug naar de basis voerden. Hij sprong in Amsterdam tot twee keer toe van het podium voor een rondje door de zaal en kreeg het voor elkaar om tijdens ‘What Are You Not Telling Me’ zijn microfoon op het podium te leggen en onversterkt het tot de nok uitverkochte Paradiso muisstil te krijgen.
Verder stond de klok vooral op rock en was het feest in de zaal. Met een hele grote F. De setlist onderstreepte, tussen de hits van weleer door, de kwaliteit van het recente album ‘Bloodsports’ en bood voldoende ruimte aan minder voor de hand liggend materiaal, waaronder de B-kantjes ‘Simon’, ‘Europe Is Our Playground’ en ‘Killing Of A Flashboy’ en de lang genegeerde non-album single ‘Stay Together’. Van die dingen…
Eerlijk is eerlijk. Ik zat niet te wachten op een reünie en al helemaal niet op een nieuw album. Omdat zulks doorgaans te vaak op een teleurstelling uitdraait. Dat de band die 21 jaar geleden eigenhandig (en ongewild) het startschot loste voor de hele Britpopbeweging twee decennia later sterker en met meer plezier dan ooit (en met een dagelijks wijzigende setlist) de podia af zou struinen had ik dus in mijn stoutste dromen nooit kunnen vermoeden.
Best band in Britain? Laat de Britse tabloids zich daar maar mee bezig houden. Het enige dat ik weet is dat Suede springlevend is en in deze vorm de concurrentie met alles en iedereen aan kan. Subliem!
Suede speelde op 23 november in Paradiso, Amsterdam.
Setlist: Europe Is Our Playground, Snowblind, It Starts and Ends With You, Trash, Animal Nitrate, We Are the Pigs, Killing of a Flashboy, Sometimes I Feel I’ll Float Away, Sabotage, What Are You Not Telling Me?, The Drowners, Can’t Get Enough, Simon, The 2 of Us, Still Life, For the Strangers, So Young, Metal Mickey, Beautiful Ones, She’s in Fashion, Stay Together.
Hee, die foto….. zou je er misschien credits bij willen zetten? http://www.flickr.com/photos/simononly/11052747063/
Is gemaakt door een vriend van me, vandaar dat ik hem herkende.
Was een goed concert he! Een van de betere Suede concerten als ik eerlijk ben, de band/Brett lijkt steeds beter te worden live. Waar stonden jullie ergens?
Hi Wendy, de credit staat aan het einde van de inleiding, inclusief doorklik naar zijn Flickr. Volgende keer niet alleen plaatjes kijken he 😉
Wij stonden links, redelijk vooraan. Inderdaad één van de betere Suede-shows ooit.
Oeioei…. nu zie ik het! Sorry!
Aha, dus Brett is bij jullie in de buurt geweest toen hij het publiek in ging?