In de jaren ’80 van de vorige eeuw werd ik gegrepen door de zware gitaren. De New Wave Of British Heavy Metal kwam onder aanvoering van Iron Maiden tot volle bloei en werd in de VS uitgangspunt voor nieuwe en spannende genres als thrash- en speedmetal. Maar tegen het einde van het decennium raakte de koek op. Desondanks stond ik afgelopen zaterdag met vuist in de lucht en zwiepend haar op Fortarock. Foto’s: Eus Straver (Anthrax), Andrea Beckers (Slayer en Deafheaven), Marcel Krijgsman (Iron Maiden)

De Britten schoven met de nineties in zicht steeds meer op richting radiovriendelijke rock en qua thrash legde Slayer met ‘Reign In Blood’ de lat zo hoog dat geen band er nog ooit bij in de buurt kon komen. Het genre behield een plaatsje in mijn hart maar behoudens Sepultura is er nadien geen metalband meer geweest die mijn oren zo heftig deed spitsen als in de jaren ’80.

De line up van Fortarock 2014 was met Iron Maiden, Slayer en Anthrax dan ook een mooie kans om de klok even dertig jaar terug te draaien. Een retourticket naar de tijden van ‘The Number Of The Beast’, ‘Spreading The Disease’ en uiteraard ‘Reign In Blood’. En dat allemaal in een zonovergoten park in Nijmegen. Waar de Grolsch tegen een schappelijke prijs uit de tap stroomde en de catering voor festivalbegrippen bijzonder divers en hoogstaand was. Helaas kon dat laatste niet gezegd worden van het geluid, want dat was ronduit bagger. Te zacht, te iel, te kil en alleen acceptabel indien er een plek pal voor het podium werd gezocht. In plaats van te blijven zeuren deden we dat dus ook.

Slayer deed gewoon wat het altijd doet: bruut rocken. Zonder mededogen in de hoogste versnelling en bloedstollend spannend in de rustige passages. Been there, seen that… Maar toch kan ik er geen genoeg van krijgen. De setlist is al jaren min of meer bekend maar staat dan ook bol van de genreklassiekers die simpelweg niet mogen en kunnen ontbreken. De vorig jaar overleden gitarist Jeff Hanneman werd geprezen en herdacht maar zijn opvolger Gary Wayne Holt doet zeker niet voor hem onder. Tom Araya is ook met een grote grijze baard nog steeds een eindbaas en Kerry King is nog steeds -euh- Kerry King.

Eerlijk gezegd was ik Anthrax gaandeweg totaal uit het oog verloren. Berichten over talloze bezettingswijzigingen, slechte platen en matige optredens drongen soms tot me door en werden voor kennisgeving aangenomen. Op Fortarock trof ik echter een band in vorm aan. In de nagenoeg complete klassieke bezetting (alleen gitarist Dan Spitz bleek niet meer van de partij) en met een vurig vertolkte setlist vol bekende krakers. De thrashers uit NYC hadden er zin in en dat sloeg over op het publiek. Dat Anthrax mocht afsluiten op de kleine en intieme Monster stage kwam de sfeer dan ook enkel ten goede.

De ontelbare bandshirts maakten het al duidelijk: Iron Maiden’s in the house. De metalgigant uit Oost-Londen tourt vlak voor haar veertigste verjaardag alweer twee jaar de wereld rond met haar ‘Maiden England’ show. Die is niet alleen genoemd naar een concertfilm van een tournee uit 1988 maar bevat ook dezelfde stage props én setlist, aangevuld met ‘Fear Of The Dark’ uit 1992. Aldus kregen we in het Goffertpark een spetterende bloemlezing uit de periode 1980 – 1988 de absolute hoogtijdagen van de band. Tienduizenden fans zongen uit volle borst mee en zowel voor als op het podium was het een opvallend vrolijke bedoening. De band stuiterde als vanouds tussen de decorstukken door en de fans vierden het feest der herkenning. Een show van Iron Maiden is ook in 2014 nog steeds een belevenis van formaat.

Van de overige bands die ik op de drie podia in Nijmegen voorbij zag komen maakte Graveyard op mij de meeste indruk. Een vreemde eend in de bijt met haar stevig aangezette bluesrock en als dusdanig een welkome afwisseling. Het in hipster-kringen opgemerkte Deafheaven loste mijn hoge verwachtingen helaas niet in. De mix van melodieuze postmetal, shoegaze en blackmetal klonk bij vlagen spannend en fris maar wilde niet echt loskomen van de grond. Al zou dat best wel eens kunnen komen door het vroege tijdstip, de stralende zon en het abominabele geluid. Deafheaven gedijt toch het best rond middernacht in een donkere kelder met de versterkers op 11.

Terugkijkend smaakte een dagje Fortarock naar meer. Mits het festival een podium blijft bieden aan de metalgoden van weleer. Want als Fortarock 2014 iets duidelijk maakte, is het dat de oudjes het nog prima doen. De songs blijken tijdloos, het heilige vuur nog steeds (of alweer) brandend, de performance vitaal en de uitvoering soms strakker dan dertig jaar geleden. Komende maandag Metallica in Landgraaf met een aantal songs van haar eerste drie albums op de setlist. Let’s rock!

Fortarock 2014 vond op zaterdag 31 mei plaats in het Goffertpark te Nijmegen.

Setlist Iron Maiden: Moonchild, Can I Play with Madness, The Prisoner, 2 Minutes to Midnight, Revelations, The Trooper, The Number of the Beast, Phantom of the Opera, Run to the Hills, Wasted Years, Seventh Son of a Seventh Son, Wrathchild, Fear of the Dark, Iron Maiden, Aces High, The Evil That Men Do, Sanctuary.

Setlist Anthrax: Caught in a Mosh, Madhouse, Got the Time, Indians, Fight ‘Em ‘Til You Can’t, T.N.T., I Am the Law, Medusa, Antisocial.

Setlist Slayer: World Painted Blood, Hate Worldwide, Necrophiliac, Mandatory Suicide, Captor of Sin, War Ensemble, Disciple, Seasons in the Abyss, Hallowed Point, Dead Skin Mask, Raining Blood, Black Magic, South of Heaven, Angel of Death.