Niets zo tof als een concertje bezoeken in Keulen. Met haar schijnbaar oneindige clubcircuit en zalen in alle soorten en maten, doorgaans gelegen in hippe, bruisende buitenwijken als Ehrenfeld, Köln Süd of de industriële omgeving aan de oostkant van de stad. Het aanbod is gigantisch en de sfeer steevast old school. Viet Cong en Soft Walls pasten prima in dat plaatje. Twee hete en rauwe bands in de piepkleine Blue Shell club aan de Luxemburgerstrasse. Aftikken en herrie maken…

Soft Walls is een viertal uit Brighton en doet aan gelaagde lo-fi indierock met de volumeknop op 10. De leiding is in handen van Dan Reeves die ook deel uitmaakt van Cold Puma’s en aan het hoofd staat van het platenlabel Faux Discx.

Reeves doet met Soft Walls aan minimalistische lofi bas- en gitaarriffs met dromerige zangpartijen. Sonic Youth is nooit ver weg en sommige melodieën hebben iets Beach Boys-achtigs. Door de aanhoudende repeterende akkoorden word je als luisteraar als het ware gehypnotiseerd en meegenomen op een sonische reis die misschien het best valt te omschrijven als poppy kraut.

Helaas vallen Reeves’ zangkwaliteiten live wat tegen waardoor niet alle nummers je makkelijk bij de strot grijpen maar het instrumentale gedeelte voert de boventoon, waardoor Soft Walls op momenten wel degelijk weet te imponeren.

Het Canadese Viet Cong viel in eerste instantie op vanwege de controversiële bandnaam maar na beluistering van haar naamloze debuutalbum heeft niemand het daar nog over. En met één van de beste platen van 2015 op zak is het logisch dat de intieme Blue Shell met zo’n 150 bezoekers behoorlijk uitpuilt.

Al bij het eerste nummer blijkt dat de versterkers van Viet Cong niet tot 10 maar tot 11 gaan. En dat is maar goed ook want de knallende bas, strakke doch inventieve drums en die puntige gitaarriffs moet je voelen.

Hoewel voor het gemak geschaard onder de noemer post-punk (Joy Division, Gang Of Four, en Bauhaus staan ongetwijfeld bij de heren in de platenkast) dekt dat de lading bij lange na niet. Pitchfork omschreef het als “crooning post-punk vocals, distant-sounding harmonies a la Nuggets-era psychedelia, noise-addled punk, and Blade Runner-style instrumentals.” Ook gelezen: “Interpol on speed.” Hoe dan ook; de melodieën zijn veelal repetitief en worden soms overgoten met een Krautrocksausje.

Hoewel alle opgesomde invloeden hoorbaar zijn klinkt Viet Cong best uniek. Een prestatie van formaat. En haar dreunende, dansbare, sfeervolle en vooral imponerende show in Keulen is voor mij, net als het album, nu al een van de onbetwiste hoogtepunten van het jaar.

En om het allemaal nog mooier te maken is er over drie maanden al een weerzien op Pukkelpop. Ik zal er zeker en vast vooraan staan.

Viet Cong en Soft Walls speelden op 21 mei in Blue Shell te Keulen.