Als de teletijdmachine van Professor Barabas echt zou bestaan, stond ie gisteravond in Landgraaf. Wie daar nietsvermoedend de Oefenbunker was binnengelopen had zich stante pede in 1973 gewaand. De tijd van lange haren, druipsnorren, oneindige gitaarsolo’s en ongegeneerde psychedelica. De tijd van aftikken en jammen tot je er bij neervalt. Oftewel, Harsh Toke was in the house.

Harsh Toke is een spacerockband uit San Diego. Geformeerd rondom pro-skater Justin ‘Figgy’ Figueroa, die aan een oude afgeragde Les Pauls en een paar eenvoudige effectpedaaltjes voldoende heeft om samen met zijn maten de Oefenbunker een uur lang tot grote hoogte te laten opstijgen. Met een set bestaande uit een stuk of vier jams. Geen setlist, geen aankondigingen. Gewoon beuken, zweven en soleren. Op een, zelfs voor Oefenbunkerbegrippen, monstrueus volume.

Drums en bas leggen een solide basis met een vette groove waarop Figueara en collega-gitarist Gabe Mesner helemaal los mogen gaan. Soms duellerend maar meestal complementair. Al is het Figueara die vrijwel de hele show de hoofdrol opeist, in een stijl die heen en weer zwalkt tussen Steve Hillage en Jimi Hendrix. En het verrassende is dat al het gesoleer geen moment verveelt. Daarvoor steekt het allemaal te goed in elkaar. Ondanks dat ze soms breed uitwaaiert houdt Harsh Toke het namelijk ook dynamisch en spannend waardoor haar muziek nergens verzandt in oeverloos gepiel.

Het was, kortom, weer aangenaam vertoeven in de Oefenbunker, die zich lijkt te profileren als de pyschrocktempel van het zuiden. En daar heeft ondergetekende geen enkele moeite mee. Wave your freak flag high, wave on wave on…

Harsh Toke speelde op 1 oktober j.l. in de Oefenbunker te Landgraaf.