Vier jaar na zijn laatste bezoek keerde Alan Parsons terug in Heerlen. Destijds was de set opgebouwd rond het album ‘The Turn Of A Friendly Card’. Niet bepaald een van mijn favorieten wegens braaf, glad en een tikkie saai.

De reden waarom ik gisteravond toch weer in de Limburgszaal stond was het veertigjarige jubileum van ‘I Robot’, de plaat die om die reden integraal zou worden uitgevoerd. Andere koek dus. Swingend en opzwepend. Omdat Parsons het in 1977 interessant leek om zijn symfonische rock te koppelen aan funk en art rock. Dat leverde mijns inziens zijn meest interessante plaat op. En dat bleek ook gisteravond.

Na een plichtmatige, brave start met een handvol hits en andere publieksfavorieten (‘Don’t Answer Me’, ‘Time’, ‘Old And Wise’… u kent ze wel) klonk en oogde de band vanaf het intro van ‘I Robot’ als herboren. Het geluid leek ineens ook een stuk harder te staan. De muzikale uitvoering was uiteraard perfect en de groep sessiemuzikanten rondom de legendarische producer, componist en muzikant Parsons (68 lentes jong inmiddels) kreeg er meer schik in. Net als het publiek in de tot de nok uitverkochte zaal.

Toen met ‘Genesis Ch. 1 V.32’ de Robot-koek op was werd de reguliere set feestelijk afgesloten met ‘Sirius’ en ‘Eye In The Sky’ (van het gelijknamige ook niet misselijke album). Het enige dat voor mij ontbrak was werk van de debuutplaat ‘Tales Of Mystery And Imagination’ maar dat werd tijdens de toegift goedgemaakt met een stevig beukende uitvoering van ‘(The System Of) Dr. Tarr And Professor Fether’.

Zo kon het dus gebeuren dat ik twee dagen na een topavondje met de hardcore giganten Madball en Born From Pain in Poppodium Nieuwe Nor net zo voldaan naar huis fietste met de singalong ‘Breakdown’ in mijn hoofd “Freedom, freedom, take the wall away”.

Heerlijk om niet te worden gehinderd door hokjes of muzikale muren. En heerlijk om in Heerlen te wonen…

Gezien: Alan Parsons (Live) Project (Limburgzaal, Heerlen – 14 november 2017). De muzikale agenda van Limburgzaal en Parkstad Limburg Theaters vind je hier.
Foto: Ziggy Beckers.