Bodka Hendra – Cultuurhuis, Heerlen (14-4-2012)

Bodka Hendra bracht onlangs haar derde cd uit en viert dat middels één van haar schaarse optredens, uiteraard in hometown Heerlen. Plaats van handeling: het theatercafé van het monumentale Cultuurhuis, dat tegenwoordig steeds meer ruimte biedt aan popmuziek en voor de gelegenheid behoorlijk gevuld is. En terecht!

Stomme Kalen + 1

Onder de drie kale muzikanten op het podium (Bodka Hendra schijnt in het India’s te staan voor “stomme kale”) kennen we gitarist Roger Kengen nog van de metalband Tightrope en zagen we drummer Funs ooit op Pinkpop als gitarist van Wicked Wonderland. Met de muziek van beide regionale grootheden hebben de Bodka’s echter weinig van doen. Geen scheurende gitaren en beukende beats derhalve maar sfeervolle gelaagde pop, dromerige klankkleuren en lichtelijk uitwaaierende postrock. Uitermate gedegen uitgevoerd en van vocalen voorzien door blikvanger Dianne Verluyten.

Net als ik probeer te achterhalen waar de muziek me op momenten een beetje aan doet denken en uitkom in de buurt van Explosions In The Sky, laat mijn buurman ineens de namen Cocteau Twins en Sugarcubes vallen. Het zou de band echter tekort doen om haar sound daaraan op te hangen want Bodka Hendra doet vooral waar het zelf zin in heeft, al steekt een songtitel als ‘Motorpsyched Floyd’ de muzikale invloeden niet bepaald onder stoelen of banken. Spannend en meeslepend dus.

Roger Kengen (Bodka Hendra)

De zangpartijen van Verluyten als ook haar down to earth presentatie zorgen ervoor dat het musicerende trio niet toekomt aan uitbundig gefreak of oeverloos gezweef. Maar aan de andere kant heeft ze zelf géén rem op haar geldingsdrang staan waardoor ze met name tijdens het eerste deel van de set haar collega’s geregeld naar de achtergrond drukt met haar krachtige, ietwat schelle stemgeluid en aanhoudende uithalen. En dat gaat jammerlijk ten koste van de subtiliteit van, met name, gitarist Kengen.

In het deel na de pauze is één en ander beter in balans. Verluyten, die nog zoekende lijkt naar een passende plek binnen dit aparte gezelschap, staat minder in de sirene-modus en de gitaar iets steviger in de totaalsound. Gebleven is het spelplezier dat, ondanks enige technische malheur,  onverminderd van het podium afstraalt. Daar staan drie mannen die hun onvoorwaardelijke liefde voor muziek omzetten in een bijzonder concept en samen met hun frontvrouw als Bodka Hendra tekenen voor een aangename avond kwaliteitspop met hart en ziel.

En nu maar hopen dat we niet weer tot de volgende release moeten wachten voor we dit gezelschap nog eens aan het werk kunnen zien.

Foto’s: Evelyn Jacobs