De laatste Pinkpopdag. Een hete én een drukke. Volle bak naar verluidt en derhalve veel dagjesmensen. Aapjeskijkers en aan hun plek vastgeroeste eenkennige Springsteenfans, die niet bevorderlijk zijn voor de sfeer gedurende de overige main stage optredens. Weinig ‘festivalgevoel’ dus. Desondanks is het weer genieten in Landgraaf, met een biertje in de zon, want het leukste feestje bouw je toch echt zelf. Volgend jaar weer!

Blood Red Shoes Een verademing na Gers Pardoel (die ik verder wijselijk onbesproken laat). Gewoon rocken met z’n tweetjes. Drums en gitaar, meer hoeft het soms niet te zijn. Voor een half uur, want daarna begint het gebrek aan afwisseling en uitstraling zich toch te wreken. (7)

Seasick Steve Oude hillbilly met baard speelt standaard bluesdeuntjes op zelfgemaakte instrumenten. Toen ik hem voor het eerst zag was het opzienbarend en boeiend, de tweede keer gewoon grappig. Nu zie ik alleen nog een man die een trucje doet en hoor ik middelmatige blues. (6)

The Specials Neville Staple ligt ziek in bed en dat is te merken. Zonder de gezichtsbepalende frontman en publieksmenner die ook als zanger en scatman geluidsbepalend is wordt de schuchtere Terry Hall op de voorgrond gedwongen en ontbreken de gezamenlijke strapatsen met (vooral) Lynval Golding, die nu het woord voert, er verloren bij loopt en wat vocalen voor zijn rekening neemt. Gezien de omstandigheden spelen The Specials een lekkere set die echter nooit resulteert in het gehoopte feest. Vanwege genoemde omstandigheden en omdat het moeilijk skanken is tussen aan hun plaats vastgeplakte Springsteenfans en Mumfordmeisjes. En geloof me, we hebben het geprobeerd. Damn, het had zo veel mooier en beter kunnen zijn in volle bezetting én op de 3FM-stage… (8)

James Morrison Wat een stem komt er uit dat blanke menneke. Je vermoedt met de ogen dicht een volslanke negerin maar ziet een Chris Martin lookalike. Met een band om U tegen te zeggen. Zijn soulpop is wat braaf en zoetsappig maar de uitvoering maakt veel goed. Halverwege zakt de boel ernstig in wegens te veel geneuzel en slap gedoe maar de afsluiting met een kleine hand vol hits trekt de zaak weer recht. (7)

Bruce Springsteen Het is even doorbijten, het eerste half uur. Polka en Gospel. Véél Gospel. Véél te lang uitgerekt met te veel geouwehoer. Maar als The Boss daarna loskomt komt ie ook goed los en toont hij zich de best denkbare headliner voor een groot publieksfestival als dit. Een hand vol hits ontketenen een volksfeest tot op de achterste rijen en de manier waarop Springsteen het publiek weet te bespelen is, zoals bekend, uitmuntend. In hoeverre het allemaal oprecht of geacteerd is, is een vraag die er al lang niet meer toe doet. Springsteen biedt topvermaak in een uitstekend muzikaal jasje. (8)