In de 33 jaar dat ik concerten bezocht was het nog nooit voorgekomen dat ik halverwege een show verliet. Tot woensdagavond in Heerlen. Foto: Joep Deumes

De enige band die mij ooit voortijdig de deur uit joeg was Oasis. In 1997. Tijdens een ongeïnspireerde show in Den Bosch, die men wel even op de automatische piloot dacht te kunnen afraffelen. Maar dan wel het laatste half uur zonder ondergetekende.

Maar halverwege al? Daarvoor moest ik wachten tot Ian Anderson 18 jaar later voorbij kwam in Heerlen. De frontman van Jethro Tull, die getuige het persbericht de tijden van weleer zou laten herleven in de Rabozaal. In tegenstelling tot de Gallagher-broertjes deed de goede man wel degelijk zijn stinkende best maar de constatering dat ie het gewoon niet meer kan was te pijnlijk.

Geen bereik, monotoon, uit de maat en af en toe ook nog vals. En dat allemaal in de rug gesteund door een band vol brave sessiemuzikanten die keurig (van bladmuziek) de juiste noten op de juiste plek plaatsten maar geen moment het idee gaven dat ze zin hadden om er een lekker stukje rockmuziek uit te knallen. Plichtmatig. Zonder ballen, zonder interactie. Althans, in het eerste deel van de set. Wat daarna gebeurde heb ik dus niet meer meegemaakt. Uit zelfbescherming.

De setlist beloofde nog veel goeds maar de wijze waarop vlak voor de pauze de klassieker ‘Thick As A Brick’ om zeep werd geholpen was voor mij de druppel. Na een dik uur met kromme tenen en vol plaatsvervangende schaamte in het pluche te hebben gezeten zocht ik de uitgang op. Omdat ik Jethro Tull wil herinneren zoals het was en ook na deze avond nog van diens toffe albums wil genieten, zonder te moeten terugdenken aan de machteloze pogingen waarvan ik een uur lang getuige was.

Ondertussen draaien ‘Aqualung’ en ‘Thick As A Brick’ hier alweer hun rondjes om de vieze smaak weg te poetsen en hoop ik dat er iemand in de omgeving van Ian Anderson zegt dat het nu wel mooi is geweest. Met alle respect voor al het prachtigs dat ie heeft gemaakt en de vele decennia vol toffe shows.

Ik buig nog steeds diep voor Ian Anderson maar nóg een uur in de Rabozaal en ik had daar wellicht anders over gedacht.

Ian Anderson speelde op 13 mei in de Rabozaal van het Parkstad Limburg Theater in Heerlen. Onderstaand even terug naar andere tijden. Betere tijden…