Ik ga dus niet naar Lazarus in Amsterdam. Nee, ik vind niet dat Albert Verlinde er met zijn tengels vanaf moet blijven. En nee, ik denk niet dat het niet goed zal zijn. En het is ook niet omdat Gijs Naber geen Michael C. Hall is. Maar omdat ik op 11 december 2016 in het Kings Cross Theatre in Londen één van de mooiste, meest intense (muzikale) ervaringen van mijn leven beleefde. Een avond om nooit te vergeten. Een voorstelling waar ik twee jaar later nog vaak aan terugdenk en die me met terugwerkende kracht nog steeds kippenvel of een brok in de keel bezorgt. Het is een herinnering die ik wil koesteren zoals ie is.

Echter… tegen de mensen die de originele versie in Londen of New York niet zagen zeg ik: GAAT DAT ZIEN!