Abums 2018

Posted on by

170368

Ik wilde even wachten tot nieuwjaarsdag maar hij was al klaar dus waarom niet?  En de komende dagen zal er waarschijnlijk niets verschijnen dat me zoveel luisterplezier schonk als onderstaande tien albums. Mijn eindejaarslijst dus. Zoals altijd níet goedgekeurd door de ‘muziekpolitie’ (Janelle Monáe? WTF?!) en dat wil ik graag zo houden. Opvallend: voor het eerst sinds 1996 (Transpunk) weer een regionale band in de eindlijst. Oh ja, en Blur op een gedeelde derde plaats 😉

Op naar 2019. Ik wens jullie vanaf deze plek alvast een goeie roetsj! Lees verder →

Advertenties

Heavy christmas met Emile Roemer

Posted on by

4W3A8171kDeath Alley

‘An unforeseen future nestled somewhere in time. Unsuspecting victims no warnings, no signs. Judgment day the second coming arrives. Before you see the light you must die.’ Het is niet de kersttoespraak die je van de burgemeester van een provinciestad zou verwachten. Toch was het de Heerlense burgervader Emile Roemer die de dag voor de heilige avond in een uitverkochte Nieuwe Nor het woord van Slayer predikte. Foto’s: René Bradwolff

De gewezen SP-fractievoorzitter, lijsttrekker en vooraanstaand Tweede Kamer-lid stak zijn voorliefde voor de stevige muzieksoorten nooit onder stoelen of banken en dat resulteerde afgelopen zondag in een memorabel avondje hardrock en heavy metal tijdens Rumoer met Roemer. Lees verder →

Live 2018

Posted on by

ANP131217057-1

Kerstavond. Een mooi moment voor mijn eerste jaarlijstje. Traditioneel is dat de live lijst. Welke concerten bezorgden me de meeste vreugde, welke shows maakten de diepste indruk en welke live-herinneringen koester ik het meest. Om onduidelijke redenen bezocht ik het afgelopen jaar veel minder shows dan voorheen. Maar nog altijd genoeg om een top tien en een hele reeks runners up te noteren. Met een oppermachtige en onomstreden nummer 1. Lees verder →

Achterstallig onderhoud (en Pukkelpop)

Posted on by

Daar gaan we weer: Zo veel te doen zo weinig tijd. En soms wat minder zin. Dus is het hier soms een beetje stil. Vandaag zijn er enkele updates geplaatst. Even scrollen en je komt ze vanzelf tegen: Mono, Rock Herk, Mt. Atlas, Fish, Sinner’s Day, de Queen film Mosae Zappa… Maar dat was nog lang niet alles dat er vanaf augustus passeerde. De Cultuurhuis Sessies bijvoorbeeld. Twee edities, vijf bands. Daar worden TV- en radio-opnamen van gemaakt die ik vanaf januari mag presenteren bij RTV Parkstad. Wordt dus vervolgd.

43527167_2194626717249433_85766511171469312_o

En dan was er natuurlijk de opname en presentatie en release van Cha Cha Tour, een nummer dat ik schreef (en zong) voor de CD De Ganse Kluur met liedjes over mijn geboorteplaats Hoensbroek. Te horen op Spotify, te koop via iTunes. Tijdens Cultura Nova mochten we met Mosae Zappa een dagdeel vullen met jazz en freaky shit. De show werd daar gestolen door het jazz trio Kameel met muzikanten van o.a. Buscemi, Arsenal, Geike Arnaert en Yevgueni. Ondertussen had ik ook nog bemoeienis met de lancering van Parkstad Popstad Talentontwikkeling, dat in oktober van start ging in poppodium Nieuwe Nor en werd het showcase- en netwerkfestival D-vers bezocht in (Volt) Sittard voor de stand van zaken in de Limburgs scene. Op Bunkerpop mocht ik als DJ de Biergarten sluiten met een stevige old school hardrock- en metal set. Oh ja, en als crowdfunder was ontbreken bij de opening van het  Hoensbroekse Sjef Diederenpark natuurlijk onmogelijk. En ik verkreeg er ook nog die ene elpee die ik nog niet had van deze troubadour. Lees verder →

Mt. Atlas wint plek op Pinkpop

Posted on by

48062822_10216604641302807_9186062068271284224_o

Mt. Atlas uit Heerlen heeft zaterdag 8 december op zeer overtuigende wijze, met een in alle opzichten overdonderende show, de finale van ‘Nu of Nooit’ in de ECI Cultuurfabriek in Roermond gewonnen. De eindstrijd was een Zuid-Limburgs onderonsje met twee acts uit Heerlen, twee uit Maastricht en één uit Vaals. En dat geeft eigenlijk wel aan hoe de vlag er momenteel bij hangt in de provincie. Lees verder →

Lazarus

Posted on by

lazarus

Ik ga dus niet naar Lazarus in Amsterdam. Nee, ik vind niet dat Albert Verlinde er met zijn tengels vanaf moet blijven. En nee, ik denk niet dat het niet goed zal zijn. En het is ook niet omdat Gijs Naber geen Michael C. Hall is. Maar omdat ik op 11 december 2016 in het Kings Cross Theatre in Londen één van de mooiste, meest intense (muzikale) ervaringen van mijn leven beleefde. Een avond om nooit te vergeten. Een voorstelling waar ik twee jaar later nog vaak aan terugdenk en die me met terugwerkende kracht nog steeds kippenvel of een brok in de keel bezorgt. Het is een herinnering die ik wil koesteren zoals ie is.

Echter… tegen de mensen die de originele versie in Londen of New York niet zagen zeg ik: GAAT DAT ZIEN!

Sinner’s Day ook top in Genk

Posted on by

SDMc5MC50

Heerlijke vijfde editie van Sinner’s Day gisteren (1 december) in Genk. Voor het eerst na vier keer Hasselt. Opvallend was dat het festival dit maal uiterst schamel georganiseerd bleek (of was ook dat gewoon old school?). Slechts twee bonnenkassa’s en net zo veel eetstandjes op 5.000 bezoekers en amper visuele opleukerij maar wél een super line up, en draait het uiteindelijk om. Met Gang of Four, John Cale, MC50, Claw Boys Claw en het immer onstuimige Cocaïne Piss als persoonlijke hoogtepunten. Lees verder →

Mosae Zappa 2018

Posted on by


Wow. Ik ben nog steeds aan het bijkomen van het Mosae Zappa 045 weekend. Misschien wel de drukstbezochte editie ooit. Zowel in de Oefenbunker als in Cafe Bluff en Coasters. Gelukkig hebben we deze gammele foto’s nog. Betere volgen ongetwijfeld. Net als de beelden van The Carillon From Hell… Tot zover voor nu. Oh wacht. Nog even een hele diepe buiging voor De Schuldjongens, de onverwachte heerschers van het festival. Wordt vervolgd… Om te beginnen 19 december aanstaande op de Bongerd in Heerlen.
Foto’s: René Bradwolff

Lees verder →

Fish en de Dutch disease

Posted on by

B99A4634k

Lang geleden stond hij in de grootste arena’s met zijn band Marillion maar toch koos Fish in 1988 voor een solo-carrière. Zanger én band behaalden daarna geen grote successen meer en overleefden de nineties en noughties enkel dankzij een grote hondstrouwe fanschare. Beiden zijn uiteindelijk uit een diep dal omhoog gekropen. Marillion is tegenwoordig actief in het theatercircuit en was als dusdanig vorig jaar al te bewonderen in de Rabozaal van het Parkstad Limburg Theater. Afgelopen zaterdag speelde Fish daar in de popzaal. Voor het eerst in Heerlen. Op de valreep, want de man heeft aangekondigd na zijn aankomende album te stoppen. Maar voor die tijd viert hij samen met de fans nog één keer de verjaardag van zijn beste album: Clutching At Straws. En dat was ook in Heerlen reden voor een feestje. Al ging dat niet zonder slag of stoot. Foto’s: René Bradwolff  

Clutching At Straws. De inmiddels alweer 31 jaar oude mijlplaat van Marillion, zomaar live, hier om de hoek. Niet met Marillion maar met Derek William Dick, oftewel Fish. De Schotse zanger, frontman en onbetwiste leider van die band. En tekstschrijver. Niet onbelangrijk. Hij benadrukte het nog maar eens in de Limburgzaal: ‘I’m not a singer who writes, I’m a writer who sings.’ En dat is juist bij Clutching At Straws van belang, want dieper dan op dat album ging hij nergens. Het is een intense plaat over verslaving, en dan met name alcoholisme. Veelal vanuit het standpunt van de succesvolle artiest, die zichzelf een spiegel voorhoudt. Het is deels een biecht maar ook een monoloog. Een monoloog die bol staat van schizofrenie, radeloosheid, vervreemding en schuldbesef. Teksten die gehoord moeten worden. Doeltreffend verpakt in een soundtrack die alle emoties uiterst krachtig maar ook subtiel ondersteunt. Lees verder →