Quicksand kwam naar Keulen en nam de Canadese shoegazers van No Joy mee voor een oorverdovende avond vol ronkende gitaren en tijdloze songs, pal tegenover de Rose Club waar ze een kwart eeuw daarvoor in de domstad debuteerde.

De muzikant en songschrijver Walter Schreifels is een bezig baasje. In de jaren ’80 was hij onder anderen als bassist actief in de (Straight Edge) New York hardcore scene met Youth Of Today en later als gitarist bij Gorilla Biscuits. In 1990 richtte hij de invloedrijke post-hardcore band Quicksand op. Nadat deze na twee albums uit elkaar viel keerde hij na wat kleinere projecten in 1999 terug aan het front met de indie rockband Rival Schools. Stuk voor stuk bands die later weer bijeen zouden komen en nu nog steeds actief zijn. Van Quicksand verscheen 22 jaar na haar laatste plaat onlangs zelfs een puik nieuw album (‘Interiors’), vergezeld van een tournee, die Schreifels en zijn bandmaten naar Keulen bracht. Lees verder →

Vier jaar na zijn laatste bezoek keerde Alan Parsons terug in Heerlen. Destijds was de set opgebouwd rond het album ‘The Turn Of A Friendly Card’. Niet bepaald een van mijn favorieten wegens braaf, glad en een tikkie saai.

De reden waarom ik gisteravond toch weer in de Limburgszaal stond was het veertigjarige jubileum van ‘I Robot’, de plaat die om die reden integraal zou worden uitgevoerd. Andere koek dus. Swingend en opzwepend. Omdat Parsons het in 1977 interessant leek om zijn symfonische rock te koppelen aan funk en art rock. Dat leverde mijns inziens zijn meest interessante plaat op. En dat bleek ook gisteravond. Lees verder →

Omdat Parkstad Popstad’s hardcore-trots Born From Pain twintig jaar bestaat organiseerde ze een feestje. Met local heroes, Belgische en Duitse vrienden én Madball. Madball? Ja MADBALL! De New York Hardcore veteranen die al sinds 1988 aan de top staan. Gewoon in onze eigen Nieuwe Nor! Uitverkocht en schuddend op haar grondvesten als zelden tevoren. René Bradwolff waagde zich met gevaar voor lijf, leden en camera voor De Afgrond in de moshpit en stuurde ons de volgende foto’s van hét hardcorefeest van het jaar.

Born From Pain, Madball, Risk It, Absolve, The Current speelden op zondag 12 november 2017 in Poppodium Nieuwe Nor, Heerlen. De volledige fotoserie staat hier. Lees verder →

Walden

Vrijdagavond streden in de Nieuwe Nor in Heerlen vijf bands voor een plek in de grote Nu Of Nooit finale. Nicky Monreau, Walden, Kwante Hippe, Sugar Plum Fairy en Barosz deden hun best om de jury te overtuigen. Een dag later werd bekend dat van dit gezelschap Walden uit Sittard de eindronde heeft gehaald. In haar thuisstad (op 9 december in Poppodium Volt) mag ze de strijd aan gaan voor een plaats op het affiche van Pinkpop 2018. Parkstad Popstad wordt daar vertegenwoordigd door het Heerlense Vortex Surfer. De overige finalisten zijn The Ragtime Rumours (Swalmen), Tamarin Desert (Baarlo), Uncle Harry (Nederweert) en Antikthera (Maastricht). Foto’s: René Bradwolff Lees verder →

Recycling lijkt tegenwoordig een belangrijke steunpilaar van de muziekindustrie. Elk album van enige statuur kan zich na twee, drie of meer decennia verheugen op een jubileumeditie. Geremastered, gerestyled en veelal voorzien van bonus tracks. Als de betreffende band nog bestaat, wordt er nog een speciale tournee aan gekoppeld waarbij de bewuste plaat integraal wordt uitgevoerd. Fans blij, bands blij, zalen blij, platenlabels blij… Dus, waarom niet? Foto’s: Marc Bogman

Dit jaar wordt onder anderen de dertigste verjaardag van het album George Best gevierd. De veelgeprezen doorbraakplaat van de The Wedding Present. Indie rockers met jengelende gitaren uit Leeds. De plaat met de iconische hoes die de band in het moederland naar de eredivisie schoot. Er verscheen al een nieuw opgenomen versie (George Best 30) en er volgde een jubileum tour. Lees verder →

Dweezil Zappa tourt al weer heel wat jaartjes rond met een eerbetoon aan zijn vader. Voor de mensen die al een paar decennia onder een rots liggen, dat is dus Frank. Zappa. De componist, gitarist, zanger, filmmaker, producer, songschrijver, politiek commentator, activist en humorist die in 1993 veel te vroeg overleed en juist in deze roerige tijden node wordt gemist. Afgelopen woensdag stond zijn zoon in 013 met een set vol nostalgie een verrassingen. Lees verder →

Takaakira ‘Taka’ Goto is bekend als gitarist van de avontuurlijke Japanse postrockband MONO. Sinds 2016 tourt hij solo als Behind the Shadow Drops. “Onder die naam mikt hij van alles in een warm etherisch klankenbad van ambient, triphop, industrial minimalism en modern klassiek.” Aldus het begeleidende persbericht. Maar ik hoorde op 5 oktober jl. tijdens zijn show in de Landgraafse Oefenbunker ook gewoon ongecompliceerde spacerock. Dat klinkt natuurlijk minder interessant maar smaakt net zo lekker. “Een meeslepend spel tussen duister licht en heldere schaduwen. Sluit je ogen en dompel je onder in melancholie. Drijf mee in de rimpelingen van de oceaan. Hoor de betoverende schittering van de golven in door wolken versluierd maanlicht…” Oftewel; de Japanse Steve Hillage 😉 En laat dat nu net één van mijn favoriete gitaristen zijn. Gelukkig hebben we de foto’s van Sascha Teschner nog…
Lees verder →

Een review schrijven over een show die je zelf hebt medegeorganiseerd (en waar je als DJ de boel mocht omlijsten en afsluiten) zie ik niet zitten. Daarom alleen een paar foto’s van de waanzinnig sterke (oei doe ik het toch) optredens van Mörglbl en Ape Shifter (gitaarfreaks check ‘em out!!!) op 21 september jl. in de Nieuwe Nor en de uitermate geslaagde Pink Floyd Gathering (16 september) in de Oefenbunker, waar een keur aan regionale talenten en toppers een prachtig eerbetoon bracht aan Pink Floyd én Syd Barrett. Lees verder →

Jagd (Nieuwe Nor)

Vorig weekend vond een nieuwe editie van Popronde Heerlen plaats. Het rondreizende landelijke muziekfestival streek op zaterdag 20 september neer in de binnenstad en nam een indrukwekkende lading aan talentvolle bands en artiesten mee. De Popronde is naast een kweekvijver voor nieuw talent ook een opstap naar zalen en festivals buiten de eigen regio. Zo deden in het verleden bands als Racoon, Dotan, De Staat, Chef’Special en Kensington mee en ook dit jaar waren er ongetwijfeld weer bands waarvan we over enkele jaren kunnen zeggen dat wij ze al voor ze bekend waren zagen in een kroegje in Heerlen. Op zoek naar de sterren van de toekomst trok onze onvermoeibare fotograaf René Bradwolff van podium naar podium. Een deel van zijn foto’s vind je hier, de complete serie staat op Facebook. Lees verder →

Pukkelpop ging na haar gereviseerde 2016 editie wederom op de schop. Vorig jaar pakte dat uitstekend uit maar nu bleek de keuze van de organisatie minder gelukkig. De kloof tussen dance en rock was groter dan ooit.

De berichten vooraf waren niet gunstig. Van de tien podia die het festival vorig jaar telde bleken er twee verdwenen. De Wablief?! en de Shelter. De eerste was de stek waar jong Belgisch talent haar eerste schreden op een festivalpodium kon maken. De tweede was het walhalla voor elke rechtgeaarde punker, metalhead en hardcore gast. Twee podia waarmee Pukkelpop zich onderscheidde van andere gigafestivals. Met het schrappen van beide stages verdween niet alleen een stuk diversiteit maar ook identiteit, die traditioneel diep geworteld zat in met name de (post)punk hoek. Pukkelpop maakte in de jaren ’80 naam met illustere acts als Ramones, Sonic Youth, Nick Cave en de favoriete band van organisator Chokri Mahassine: Big Black (en later kwam ook nog Nirvana voorbij). Zij zetten het festival op het spoor richting alternatief megafestijn. Lees verder →